Thank you…

Υπαρχουν στιγμες που δεν ξερω πως να εκφραστω, πως να αντιδρασω απο την χαρα & την συγκινηση που νιωθω… Μια απο αυτες ειναι αυτη τη στιγμη… Εχοντας γυρισει βλεπω το post του Γιαννη στο blog του… Δεν εχει υπαρξει αλλη φορα καποιος να μιλαει για εμενα και δεν ξερω αν θα ξαναυπαρξει. Και ειναι δυσκολο απεναντι σε εναν ανθρωπο σαν το Γιαννη να πεις ευχαριστω. Καθε φορα που προσπαθω να τον ευχαριστησω νιωθω τοσο μικρος & λιγος μπροστα στην τοσο μεγαλη του καρδια. Πως να εκφρασεις την ευγνωμοσυνη απεναντι σε καποιον που με εχει στηριξει σε ολα τα επιπεδα. Μου ανοιξε την πορτα την πιο καταλληλη στιγμη και τολμω να πω οτι αν δεν ηταν ο Γιαννης δεν θα ημουν εδω που ειμαι.
Μεσα απο τον Γιαννη γνωρισα και τον Γιωργο & τον Adam. Εχει το χαρισμα να ενωνει ανθρωπους και οχι να χωριζει… Και το οτι μπορω και συνομιλω μαζι τους για μενα ειναι μεγαλο δωρο. Μπορει καποιος να σκεφτει διαβαζοντας ολα αυτα οτι ακουγονται παιδιαστικα, κλισε, γλυκαναλατα… Αυτα ομως νιωθω… Οταν βλεπω το τηλεφωνο να γραφει Γιαννης & Γιωργος μακαρι να μπορουσα να περιγραψω… Η μεγαλυτερη αγωνια οταν συμβαινει κατι τετοιο ειναι να προσπαθεις να ανταποδωσεις. Συντομα ομως καταλαβα οτι ειναι καπως δυσκολο και το μονο που μου απομενει ειναι να ευχαριστω & ευχομαι να τους εχει ο Θεος καλα…

There are times in my life when I feel so deeply moved and happy that I don’t know how to express myself in words or how to react… Well, this is one of these moments. I’ve just come home and seen Yiannis’ post in his blog… This is the first time someone has ever spoken of me like this and I still can’t believe it. It’s hard to find the words to thank a person like Yiannis. I feel so small before his big, generous heart. How can I express my gratitude to the man who has supported me in every conceivable way and has opened the door to my future for me? I would even go as far as to say that, if it hadn’t been for Yiannis, I wouldn’t be where I am now. This relationship has also given me the chance to meet Giorgos and Adam. Because Yiannis has the talent to bring people together, not separate them. The mere fact that I can talk with them and enjoy their company is a priceless gift for me. All this may sound childish, kitsch or sloppy, but that’s the way I feel. Whenever the phone rings, it gives me great joy to see that the caller is Yiannis or Giorgos… I just wish I could find a proper way to repay them for everything they have brought to my life. I have come to realize, however, that this would be impossible, so all I can do is be thankful for their friendship and pray for their health and happiness.